“တရားလည္း သိမွ…၊ တရားလည္း ရွိမွ"

တရားဆိုတာ သိ႐ုံ တတ္႐ုံႏွင့္ ကိစၥမၿပီးပါဘူး။ သိၿပီးတဲ့ တရားကို မိမိသႏၲာန္မွာ ရွိေအာင္ ႀကိဳးစား က်င့္ေပးရပါမယ္။ ဒါမွသာ တရားသိတဲ့သူ ျဖစ္မယ္။ တရားရွိမွသာ တရားခ်မ္းသာမ်ားကို ခံစားႏိုင္မယ္။
တရားက်င့္သူ၊ တရားရွိတဲ့သူဟာ မ်က္ေမွာက္ တမလြန္ ႏွစ္ဘဝလံုးမွာ ခ်မ္းသာစြာ
ေနထိုင္ရတဲ့အေၾကာင္း ဓမၼပဒပါဠိေတာ္မွာ “ဓမၼစာရီ သုခံ ေသတိ အသၼႎေလာေက
ပရမွိစ”လို႔ ေဟာထားပါတယ္။
“နေမာ တႆ ဘဂဝေတာ အရဟေတာ သမၼာသမၺဳဒၶႆ”ဘုရားရွိခိုးကို လူတိုင္း ရေနၾကပါတယ္။ ရထား႐ုံနဲ႔ မၿပီးပါ။ အဲဒီဘုရားရွိခိုးကို အႀကိမ္ႀကိမ္ ႐ြတ္ဆို ရွိခိုးေနရပါမယ္။ ရွိခိုးေနရင္ မိမိမွာ
ဘုရားရွိခိုးတဲ့ ကုသိုလ္တရားရွိေနတယ္လို႔ ဆိုရပါတယ္။
ဘုရားရွင္ ေ႐ႊလက္ထက္ေတာ္အခါက ဓနၪၥာနီအမည္ရွိတဲ့ အမ်ိဳးသမီးေလးဟာ “နေမာ တႆ” ကို အၿမဲ ႐ြတ္ဆို ရွိခိုးေနေလ့ရွိခဲ့ပါတယ္။

အဲဒီေတာ့ သူ႔သႏၲာန္မွာ ဘုရားရွင္ရဲ႕ ဂုဏ္ေတာ္ေတြ ကိန္းဝပ္ေနေတာ့တာေပါ့။

အဲဒီလို ဘုရားအာ႐ုံနဲ႔ ေနရင္ ေဘးဥပါဒ္ အႏၲရာယ္ေတြ ကင္းတယ္။ ေသရင္လည္း

ဘဝေကာင္းမွာ ျဖစ္ရပါတယ္။ အရိယာ မျဖစ္ေတာင္မွ အရိယာပုဂၢိဳလ္မ်ားလို ေနျခင္း

ျဖစ္ပါတယ္။

ဗုဒၶဘာသာအမ်ားစုဟာ တရားသိသူေတြ အေတာ္ မ်ားၾကပါတယ္။

တရားအသိကေတာ့ အဆင့္ မနိမ့္ၾကပါ။

သို႔ေသာ္ တရားရွိသူေတြကိုေတာ့ လက္ခ်ိဳး ေရတြက္ရမလို ျဖစ္ေနတယ္။

ငါးပါးသီလၿမဲဖို႔ ဗုဒၶဘာသာတိုင္း သိၾကပါတယ္။

ဒါေပမယ့္ ငါးပါးသီလလံုသူ အေရအတြက္ မည္မွ်မ်ားသည္ကို ေလ့လာၾကည့္ရင္ သိႏိုင္ပါတယ္။

ငါးပါးသီလဟာ လူတို႔ရဲ႕ ေစာင့္ထိန္းရမယ့္ ကိုယ္က်င့္တရားပါ။

သဘာဝတရား – ယူနီဗာဆယ္ေလာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ေဖာက္ဖ်က္ရင္ မိမိလည္း ဆင္းရဲမယ္။ မိမိပတ္ဝန္းက်င္လည္း ဆင္းရဲမွာပါပဲ။

ငါးပါးသီလကို ေဖာက္ဖ်က္သူေတြ မ်ားတဲ့ အရပ္ေဒသမွာ ၿငိမ္းခ်မ္းသာယာမႈ မရႏိုင္ပါ။

လူေတြဟာ ေၾကာက္ေၾကာက္လန္႔လန္႔နဲ႔ ေနထိုင္ၾကရပါတယ္။

ငါးပါးသီလ ပ်က္တဲ့ ႏိုင္ငံအစိုးရမ်ားေအာက္မွာ ေနထိုင္ၾကရတဲ့ တိုင္းသူျပည္သားေတြလည္း ဆင္းဆင္းရဲရဲ ေနထိုင္ၾကရပါတယ္။
အစိုးရဝန္ထမ္းမ်ားရဲ႕ အဒိႏၷာဒါန သီလပ်က္မႈဟာ တိုင္းျပည္ဆင္းရဲျခင္းရဲ႕ အဓိကအေၾကာင္းတစ္ခု ျဖစ္ပါတယ္။
လာဘ္စားတဲ့ အစိုးရအမႈထမ္းမ်ားဟာ ျပည္သူမ်ားထံမွ အခြန္ဘ႑ာေငြမ်ားကို မတရား ေကာက္ခံၾကၿပီး မိမိတို႔အိတ္ထဲ ထည့္ၾကတယ္။
တိုင္းျပည္ဘ႑ာေငြကို နည္းမ်ိဳးစံုျဖင့္ ခိုးဝွက္ၾကေသာေၾကာင့္ တိုင္းျပည္ ဆင္းရဲလာေတာ့တယ္။
တိုင္းျပည္ဘ႑ာေငြ မရွိေသာေၾကာင့္ တိုင္းျပည္မွာ အဓိကလိုအပ္တဲ့
လမ္းပန္းဆက္သြယ္ေရးေတြကို ေကာင္းေကာင္း မလုပ္ႏိုင္ပါ။ ေရ,မီးလည္း မွန္မွန္
ရေအာင္ မေဆာင္႐ြက္ႏိုင္လို႔ ျပည္သူျပည္သားေတြ ဆင္းဆင္းရဲရဲ
ေနထိုင္ၾကရပါတယ္။
ဒီသီလပ်က္စီးေနသမွ် ကာလပတ္လံုး ျပည္သူျပည္သားေတြဟာ လူ႔အဆင့္အတန္းမီမီ ေနႏိုင္တဲ့ ဘဝမ်ိဳးေရာက္ဖို႔ ေဝးလွပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ တရားသိ႐ုံနဲ႔ မၿပီးပါ။ တရားရွိမွသာ အမ်ားသူငါ ခ်မ္းသာစြာ ေနႏိုင္ၾကမွာ ျဖစ္ပါတယ္။
ငါးပါးသီလရွိဖို႔အတြက္ ကိုယ္ခ်င္းစာတရား မ်ားမ်ား ထားရပါမယ္။
ကိုယ္ခ်င္းစာတရား လက္ကိုင္ထားရင္ သီလေတြ လံုပါတယ္။
ကိုယ္ခ်င္းစာစိတ္ထားပံုကေတာ့ “ငါ့အသက္ ညႇင္းဆဲ သတ္ျဖတ္ခံရသူကို
ငါမႀကိဳက္သလို အျခားသတၱဝါမ်ားလည္း သူတို႔အသက္ သတ္ျဖတ္ ညႇင္းဆဲသူမ်ားကို
မႀကိဳက္ၾက။ ဒါေၾကာင့္ သတၱဝါအသက္ သတ္ျဖတ္ ညႇင္းဆဲမႈကို ငါမျပဳသင့္”လို႔
ကိုယ္ခ်င္းစာစိတ္ ထားလိုက္ရင္ သီလလံုသြားပါတယ္။
ဒီနည္းအတိုင္း သူတပါးပစၥည္း မတရားယူရာမွာလည္း ကိုယ္ခ်င္းစာစိတ္ ေမြးရပါမယ္။
သူ႔မယားျပစ္မွား က်ဴးလြန္မႈမွာလည္း ကိုယ္ခ်င္းစာစိတ္ထားၿပီး ေရွာင္ပါ။
သူတပါးအက်ိဳးပ်က္ေအာင္ လိမ္ညာ ေျပာဆိုမႈမွာလည္း ကိုယ္ခ်င္းစာစိတ္နဲ႔ ထိန္းၿပီး လိမ္ညာ မေျပာပါနဲ႔။
အရက္ေသစာ ေသာက္စားမႈ အလြန္အက်ဴး ျပဳလာရင္ သီလေတြ ပ်က္၊
ကိုယ္ခ်င္းစာနာစိတ္ေတြ ကင္းမဲ့ျခင္းအေၾကာင္း ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ အရက္ေသစာ
မူးယစ္ေဆးဝါးသံုးမႈေတြကိုလည္း ေရွာင္ရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒီလို ႀကိဳးစား က်င့္ရင္ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ သီလတရားရွိသူ ျဖစ္လာႏိုင္ပါတယ္။
သီလေတာ သုခိတာ = သီလသည္ ခ်မ္းသာေၾကာင္း အက်င့္ေကာင္း ျဖစ္၏။
ဒါနကုသိုလ္လည္း ရွိေအာင္ ႀကိဳးစားၾကရပါမယ္။
“ဒါနေတာ ေဘာဂဝါ”ဆိုတဲ့အတိုင္း ဒါနတရားသည္ မ်က္ေမွာက္ တမလြန္ ႏွစ္ဘဝလံုးမွာ ႀကီးပြားခ်မ္းသာေၾကာင္း ကုသိုလ္လို႔ ဘုရားေဟာေတာ္မူပါတယ္။
ေပးကမ္းစြန္႔ႀကဲရတာ ေပးသူေရာ ခံယူသူပါ စိတ္ေပ်ာ္႐ႊင္ေစပါတယ္။
ေစတနာသန္႔သန္႔ျဖင့္ လႉဒါန္း ေပးကမ္းျခင္း အမႈသည္ မေပးလိုတဲ့ မေစၧရစိတ္ ကင္းေစပါတယ္။
အဲဒီလို ဒါနတရားကို သိၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ ဒါနတရားရွိေအာင္ ျပဳလုပ္နည္းေလးကိုလည္း ေဆြးေႏြးျပလိုပါတယ္။
“အလႉေရစက္ လက္နဲ႔မကြာ”ဆိုတဲ့ ျမန္မာစကားအတိုင္း ေန႔စဥ္ ဒါနျပဳလို႔ရပါတယ္။
ဘုရားႏွင့္ပတ္သက္ၿပီး ေန႔စဥ္ ဒါနရွိေအာင္ ျပဳလို႔ ရပါတယ္။
နံနက္တိုင္း ဘုရားေသာက္ေတာ္ေရ ဆက္ကပ္ လႉဒါန္းႏိုင္ပါတယ္။
ေရအလႉကို အလြယ္တကူ ျပဳႏိုင္ပါတယ္။ မပ်င္းဖို႔သာ အေရးႀကီးပါတယ္။
ထို႔အတူ မိမိ ဘာကိုပဲစားစား ဘုရားကို စိတ္နဲ႔ လႉၿပီးမွ စားရင္
(ဘုရားဆိုတဲ့ အျမတ္ဆံုးပုဂၢိဳလ္ကို လႉရတာျဖစ္ေသာေၾကာင့္) အျမတ္ဆံုးဒါန
ျပဳရတာ ျဖစ္တယ္။
ကိုယ္ထိလက္ေရာက္ ျပဳလုပ္ႏိုင္ရင္ေတာ့ အတိုင္းထက္အလြန္ ေကာင္းတာေပါ့။
သံဃာေတာ္မ်ားအား တတ္အားသမွ် လႉဒါန္းျခင္း၊ လူပုဂၢိဳလ္မ်ားကို ဧည့္ခံ ေကၽြးေမြးျခင္း၊ အယုတ္ဆံုး တိရစၧာန္ေလးမ်ားကိုပါမက်န္ အခါအားေလ်ာ္စြာ အစာေကၽြးျခင္းျဖင့္
ဒါနကုသိုလ္မ်ိဳးေစ့ေတြ မိမိမွာ ရွိလာပါမယ္။
ရွိလာရင္ ပစၥဳပၸန္ တမလြန္ ႏွစ္ဘဝလံုးမွာ စီးပြားခ်မ္းသာေတြ ျပည့္စံုလာမွာ အမွန္ပါပဲ။
ဒါေၾကာင့္ ဒါနကုသိုလ္ကို မိမိေရာက္ေလရာ အရပ္ေဒသမ်ားမွာ နည္းမ်ားမဆို ခ်ရသြားရမွာျဖစ္တယ္ဆိုတာကိုလည္း သတိျပဳသင့္ပါတယ္။
မိမိ ဒါနမ်ိဳးေစ့ခ်ထားတဲ့ေနရာမွာ ဘဝတစ္ခုခုျဖစ္လာခဲ့ရင္ ႀကီးပြားခ်မ္းသာပါတယ္။
ေနာက္တစ္ခုရွိရမယ့္တရားကေတာ့ ဘာဝနာကုသိုလ္ထူး ျဖစ္တယ္။
“ဣတိပိေသာ ဘဂဝါ”စတဲ့ ဘုရားဂုဏ္ေတာ္ေတြကို အာ႐ုံျပဳ ႐ြတ္ဆိုပြားမ်ားကာ ဗုဒၶါႏုႆတိ ဘာဝနာကုသိုလ္ကို ျပဳလုပ္ႏိုင္ပါတယ္။
ဂုဏ္ေတာ္ပြားနည္း စာအုပ္မ်ားကို ေလ့လာ ဖတ္႐ႈၿပီး ပြားမ်ားသင့္ပါတယ္။
ဘုရားဖက္ေတာ့ အသက္ရွည္ဆိုတဲ့အတိုင္း အသက္ရွည္ စိတ္ခ်မ္းသာျခင္းအက်ိဳး လက္ငင္း ရႏိုင္ပါတယ္။
ေမတၱာဘာဝနာကုသိုလ္ကို ပြားမ်ားရင္ ေမတၱာအက်ိဳး (၁၁)မ်ိဳးကို ရရွိခံစားရပါတယ္။
အားလံုးသတၱဝါေတြ ေဘးရန္ ေၾကာင့္ၾက ဆင္းရဲ ကင္း၍ ကိုယ္စိတ္ႏွစ္ျဖာ က်န္းမာခ်မ္းသာၾကပါေစလို႔ ေမတၱာပြားႏိုင္ပါတယ္။
ေမတၱသုတ္ကိုလည္း အနက္အဓိပၸာယ္ရေအာင္ က်က္မွတ္ၿပီး ႐ြတ္ဆို ပြားမ်ားႏိုင္ပါတယ္။
ေမတၱာပြားေနသူဟာ တဒဂၤအားျဖင့္ ေဒါသစိတ္ေတြ ကင္းေနလို႔ စိတ္ခ်မ္းသာျခင္းအက်ိဳးကို ခ်က္ခ်င္း ခံစားႏိုင္ပါတယ္။
အဓိ႒ာန္ျပဳၿပီးလည္း ေမတၱာပြားလို႔ ရပါတယ္။
နံနက္ အိပ္ရာက ထတာနဲ႔ “ဒီေန႔ ငါ့သႏၲာန္မွာ ေဒါသစိတ္ေတြ ျဖစ္ေပၚမလာေအာင္ ေစာင့္စည္းေနမယ္”လို႔ ေဆာက္တည္ထားရင္ ေမတၱာစိတ္ေတြ အလိုလို ျဖစ္ေပၚေနပါတယ္။
ေဒါသျဖစ္စရာ ၾကံဳလာရင္ “ငါ ဒီေန႔ ေဒါသစိတ္ေတြနဲ႔ မေနဘူးလို႔
အဓိ႒ာန္ထားတယ္။ ေဒါသထြက္လို႔ မေတာ္ဘူး”လို႔ ဆင္ျခင္လိုက္ရင္ ေဒါသစိတ္ေတြ
ဆက္လက္ မျဖစ္ေပၚေတာ့ပါ။ အဲဒီလို ပြားမ်ား အားထုတ္ေနရင္ ေမတၱာကုသိုလ္ေတြ
မိမိသႏၲာန္မွာ ရွိလာမွာ ျဖစ္ပါတယ္။
“ကုသိုလ္အားလံုးကို ျပဳလုပ္လိုရင္ သတိပ႒ာန္ဘာဝနာ ပြားရမယ္”လို႔ ေဟာထားပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ ေန႔စဥ္ မိနစ္ပိုင္းေလာက္ေတာ့ သတိပ႒ာန္ဘာဝနာ ပြားမ်ားသင့္ပါတယ္။
မဟာစည္ရိပ္သာ၊ မိုးကုတ္ရိပ္သာ၊ စြန္းလြန္းရိပ္သာ၊
ဦးဘခင္ရိပ္သာစသည္တို႔မွာ သတိပ႒ာန္တရား ပြားမ်ားပံုကို သင္ယူၿပီး
အားထုတ္ႏိုင္ပါတယ္။
ေက်းဇူးေတာ္ရွင္ မဟာစည္ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး ၫႊန္ၾကားထားတဲ့အတိုင္း “မိမိ ဝမ္းဗိုက္မွာ စိတ္ကို ထားၿပီး အသက္ကို မွန္မွန္ ႐ႉကာ ဝမ္းဗိုက္ ေဖာင္းမႈပိန္မႈ ဤႏွစ္ခုကို သတိၾကပ္ၾကပ္ျပဳၿပီး
႐ႉမွတ္ကာ” သတိပ႒ာန္တရားကို ေန႔စဥ္မွန္မွန္ ဆယ္မိနစ္ခန္႔ အားထုတ္ျခင္းျဖင့္
ဘာဝနာကုသုိလ္ေတြ မိမိသႏၲာန္မွာ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။
သတိ သမာဓိေကာင္းလာသည္ႏွင့္အမွ် စိတ္အညစ္အေၾကး ေလာဘ ေဒါသ ကိေလသာေတြ ကင္းၿပီး ကုသိုလ္တရားေတြ ဒီေရအလား တိုးပြားေနပါလိမ့္မယ္။
ကုသိုလ္တရားေတြ မ်ားေလ အကုသိုလ္တရားေတြ ပါးေလျဖစ္ကာ နိဗၺာန္ေရာက္ေၾကာင္း ပါရမီကုသိုလ္ထူးမ်ား၏ အက်ိဳးမ်ားကို ရရွိခံစားႏိုင္မည္ျဖစ္ေၾကာင္း ေရးသား တင္ျပအပ္ပါသတည္း။

“အေဇၨဝ ကိစၥမာတပၸံ၊ ေကာဇညာ မရဏံ သုေဝ။
နဟိေနာ သဂၤရံေတန၊ မဟာေသေနန မစၥဳနာ။”
(ျမတ္ဗုဒၶ)
“Ajjeva kiccam atappam.
Ko janna maranam suve.
Na hi no sangaran tena.
Mahasenena maccuna.”
(Lord Buddha)

သုေဝ= မနက္ျဖန္အခါ၌..
ဇီဝိတံဝါ= အသက္ရွင္ ေနရဦးမည္ကိုလည္းေကာင္း...
မရဏံဝါ= ေသရဦးမည္ကိုလည္းေကာင္း...
ေကာဇညာ= အဘယ္သူသိနိုင္ပါအံ့နည္း...
ဣတိ= ဤသို႔ႏွလံုးသြင္း၍...
အာတပၸံ= ကိေလသာတို႔ကို ပူေလာင္ေစတတ္ေသာ ဝိပႆနာအားထုတ္မႈကို...
အေဇၨဝ= နက္ျဖန္ သန္ဘက္ ေန႔ရက္မေရႊ ႔ယေန႔ပင္လွ်င္...
ကိစၥံ= မဆိုင္းမရပ္ ျပဳလုပ္အပ္၏...
ဟိ= နက္ျဖန္ သန္ဘက္ ေသမည္ရွင္မည္ မသိႏိုင္ျခင္းအေၾကာင္းကား...
မဟာေသေနန= ေရ မီး လက္နက္စသည္ျဖင့္ ေသေစႏိုင္ေၾကာင္းမ်ားစြာရွိေသာ...
ေတနမစၥဳနာ= ေသမင္းဟုေခၚေသာ ေသျခင္းတရားႏွင့္...
ေနာ= ငါတို႔အား...
သဂၤရံ= ရက္ခ်ိန္းေပးထားျခင္း တံစိုးလက္ေဆာင္ေပးထားျခင္း...
နအတိၴ= မရွိေခ်...
တသၼာ= ထို႔ေၾကာင့္...
သုေဝ မရဏံ= မနက္ျဖန္ ရွင္ဦးမည္ ေသဦးမည္ကို...
ေကာဇေညာ= ဧကန္တိတိ အဘယ္သူ သိနိုင္ပါအံ့နည္း...။
(သင္တို႔ အခ်ိန္ျပည့္ ႏွလံုးသြင္းရမည္)
The Universal Peace Buddha Temple newsletter မွဆရာေတာ္
“အရွင္ဣႏၵက”..၏ စာတမ္းကုိမွီျငမ္းမွ်ေ၀လုိုက္ျခင္းျဖစ္ပါသည္။