{တတိယအရြယ္မေရာက္ခင္ }

တတိယအရြယ္အိုမွတရား၀င္ျပီပဲဆိုပါေတာ့။

      

တတိယအရြယ္ဆုိတာ ရုပ္ကလည္းအို၊ နာမ္ကလည္း အိုလာပါျပီ။ ရုပ္ကလဲ အိုလာျပီဆုိရင္ ထိုင္ရ၊ ထရတာ  လည္း အဆင္မေျပေတာ့သလို ထိုင္တဲ့အခါမွာလည္း ၾကာၾကာမထိုင္ႏိုင္ေတာ့ပါဘူး။ ဆယ့္ငါးမိနစ္ တစ္ ခါ ေလာက္ ျပင္ျပင္ေနရပါတယ္။ တခ်ိဳ႕၀တဲ့သူေတြဆိုရင္ ထိုင္ရတာ ေတာ္ေတာ္ေလး ခက္ခဲပါတယ္။ တစ္ ခ်ိဳ႕ဆိုရင္ လူတြဲနဲ႕မွ ထို္င္ႏိုင္ ထႏိုင္ ပါတယ္။ ဒါဟာ ရုပ္အုိျခင္းရဲ႕ လကၡဏာပါ။

နာမ္အိုတယ္ဆိုတာက သတိေတြေမ့ေမ့ေနတာပါ။ ဥပမာ အခန္းထဲေဆးယူသြားမယ္ဆိုျပီး ၀င္သြား၊ အခန္း ထဲက်ေတာ့ ငါဘာယူမလိုပါလိမ့္ ဆိုျပီး ေမ့ေန၊ အခန္းထဲကေန အျပင္ျပန္ ထြက္လာျပီးမွ ေၾသာ္ငါ ေဆးယူဖို႔ ၀င္သြားတာပဲဆိုျပီး သတိရျပီး အခန္းထဲ ျပန္၀င္ရ၊ ဒါ နာမ္အိုမႈရဲ႕ လကၡဏာတခ်ိဳ႕ပါ။

တရားထိုင္တဲ့အခါမွာလည္း ရုပ္အုိလာတဲ့အတြက္ ၾကာၾကာမထိုင္ႏိုင္၊ ၾကာၾကာမထိုင္ႏိုင္ေတာ့ မၾကာခ ဏျပင္၊ မၾကာခဏျပင္ေတာ့ သမာဓိပ်က္၊ ေနာက္ နာမ္ကအိုလာတဲ့အတြက္ ကမၼဌာန္းအာရံုေပၚမွာ သတိ ကေကာင္းေကာင္း မကပ္ႏိုင္ေတာ့ပါဘူး။ နာမ္နဲ႔လုပ္ရတဲ့အလုပ္မွာ နာမ္က အိုသြားတဲ့အ တြက္ ေကာင္းေကာင္းအလုပ္ မလုပ္ႏိုင္တဲ့သေဘာပါ။ ဒီေတာ့ သမာဓိက ေတာ္ေတာ္နဲ႔မျဖစ္၊ သမာဓိ မျဖစ္ေတာ့ ဥာဏ္စဥ္ေတြက မထင္နဲ႔၊ ကမၼဌာန္းဆရာက တရားစစ္တဲ့ အခါက်ေတာ့ ေရွ႕ကေယာ ဂီငယ္ငယ္ ကေလးမေလးေတြက ” ဘယ္လိုမွတ္ လိုက္တယ္ဘုရား၊ ဘယ္လိုမွတ္ လိုက္တယ္ဘုရား နဲ႕” ေလွ်ာက္စရာေတြ တစ္ေလွၾကီးနဲ႕ ေလွ်ာက္သြား၊ ကိုယ့္ မွာေတာ့ ဘာမွေလွ်ာက္စရာမရွိ၊ ဒီေတာ့ စိတ္ ဓါတ္ေတြက်ျပီး အိမ္ျပန္ခ်င္စိတ္ ေပါက္လာ၊ အိမ္ျပန္ေရာက္ျပီး ေနာက္ တခါတရား၀င္ဖို႔ သားသမီးေတြက တိုက္တြန္းရင္တစ္ၾကိမ္တည္း နဲ႔ ေသမေလာက္ ေၾကာက္သြား ေတာ့ တာပါပဲ။

ဒါ တတိယအရြယ္လို႔ေခၚတဲ့ ရုပ္နာမ္အိုျခင္းရဲ႕ ဆိုးျပစ္လကၡဏာေတြပါပဲ။ ေနာက္ တတိယအရြယ္ ရဲ႕ ဆိုး က်ိဳး လည္းတစ္ခုရွိပါေသးတယ္။ ေယာဆရာေတာ္ဘုရားရဲ႕ တရားေတြထဲမွာ အိုလာျပီ ဆို ရင္ ” အိုပယ္ ျဖစ္ တတ္တယ္ ” ဆိုတဲ့ စကားလံုးေလး မၾကာခဏပါေလ့ရွိပါတယ္။ အိုပယ္ ဆိုတဲ့စကားလံုးက ေလးကသိပ္လွ တာပါ။ အိုလာျပီဆိုရင္ ကိုယ့္ရဲ႕သားသမီးေျမးျမစ္ေတြက ကိုယ့္ကို ပယ္ထားလိုက္ တာ ပါ။

ထမင္းေက်ြးရံု၊ အ၀တ္ဆင္ရံုကလြဲလို႔ အၾကံဥာဏ္ယူတာ တိုင္ပင္ေဆြးေႏြးတာေတြ မရွိေတာ့ပါဘူး။ ကိုယ့္နဲ႔ ခပ္လွမ္းလွမ္း မွာေျမးေတြက တိုးတိုး တိုးတိုးနဲ႔ စကားေျပာေနမယ္။ ကိုယ္က ဒါကို          ဟဲ့ ေျမးတို႔ ဘာေတြေျပာ ေနတာ လဲ လို႔ သြားေမးမယ္။ ဒီေတာ့ ေျမးေတြက အို ဒါလူၾကီးေတြရဲ႕ ကိစၥမဟုတ္ပါဘူး၊ လူငယ္ကိစၥပါလို႔  ျပန္ေျပာ ခံရ။ တခ်ိဳ႕ဆို ေငြေၾကးခ်မ္းသာပါရဲ႕၊ ပညာလည္းတတ္ပါရဲ႕၊ မိသားစုအသိုင္း အ ၀ိုင္းကလည္းေပါပါရဲ႕၊ သတင္းစာ စာအုပ္ ေၾကာ္ျငာေလးကိုဖတ္ျပီး ” သားေရ အရွင္ဆႏၵာဓိက ရဲ႕ ေနာက္ ဆံုးထြက္စာအုပ္ကေလး ၀ယ္ခဲ့ပါဦး” လို႔ မွာျဖစ္လိုက္ပါရဲ႕။ တစ္ရက္လာလည္း ပါမလာ၊ ႏွစ္ ရက္လာ လည္း  ပါမလာ၊ ရက္ေတြသာၾကာသြားတယ္၊ လိုခ်င္တဲ့စာအုပ္ကမရ၊ ကိုယ္တိုင္ထြက္၀ယ္ ဖို႕က်ေတာ့လည္း ကားရွိေပမယ့္ ေမာင္းပို႔မယ့္သူမရွိ၊ ဒါေတြဟာ အုိပယ္ရဲ႕ ထင္ရွားတဲ့လကၡဏာဆိုး တခ်ိဳ႕ပါ။ တျခားဒီထက္ ဆိုးတဲ့ ကိစၥေတြလည္း ရွိခ်င္ရွိဦးမွာပါ။

တကယ္လို႔သာ ပထမအရြယ္မွာ တရားကို ၾကိဳးၾကိဳးစားစား အားထုတ္ခဲ့ရင္ သူတို႔ဘယ္ေလာက္ပဲ ” အုိပယ္” လုပ္ထားလုပ္ထား၊ ကိုယ္က ကိုယ့္၀ိပႆနာတရားေလးနဲ႔ ေနေနလိုက္ရင္ ” အိုေပ်ာ္” ျဖစ္ သြားမွာပါ။ ၀ိ  ပႆ နာတရားဆိုတာ တစ္ေယာက္တည္း တစ္စိတ္ထည္းအားထုတ္ရတာဆိုေတာ့ သူတို႔ အိုပယ္လုပ္ေလ ကိုယ့္အ တြက္ တရားမွတ္ရတာ အေကာင္းဆံုးျဖစ္ေလပါပဲ။ တရားထူးတရားျမတ္ရ တာ ကို ခဏ ထားလိုက္  ပါဦး။ လူ႔ ဘ၀ သက္တမ္းကို ေယဘုယ် ခုႏွစ္ဆယ့္ငါးႏွစ္နဲ႕တြက္လိုက္ရင္ အ သက္ႏွစ္ဆယ့္ငါးႏွစ္ အတြင္း ဟာ တရား အားထုတ္ဖို႔ ပထမအေကာင္းဆံုးအရြယ္ပါ။ အသက္ငါးဆယ္ အတြင္းဟာ တရားအားထုတ္လုိ႔ ဒုတိယ အ ေကာင္းဆံုးပါပဲ၊ က်န္တဲ့ တတိယအရြယ္သက္တမ္းကို ေတာ့ဆက္မေျပာပါရေစနဲ႔ေတာ့။  ကုိယ့္ အရြယ္ ကိုယ္ျပန္ၾကည့္ျပီးဆံုးျဖတ္ဖို႔ပဲလိုပါတယ္။

      

လူ႕ဘ၀ကိုရလာတယ္။ လူ႔ဘ၀ကိုရလာျပီး လူ႔ဘ၀ရဲ႕ အႏွစ္သာရျဖစ္တဲ့ ၀ိပႆနာတရားေလးမွ အား ထုတ္ မ သြား ရဘဲ ေသသြားမယ္ဆိုရင္ လူ႔ဘ၀ကို ရလာတာ ဘာမွအဓိပၸါယ္မရွိေတာ့ဘူ။ လူဆိုတာေသမ်ိဳးပါ။ မေသခင္ေလးမွာ ဒီ၀ိပႆနာတရားေလးေတာ့ ကုသိုလ္ျဖစ္ ေလာက္ပဲျဖစ္ ျဖစ္၊ ဗဟုသုတျဖစ္ ေလာက္ ပဲျဖစ္ ျဖစ္ ၊ ပါရမီပါသြားေအာင္ အားထုတ္သြားသင့္ပါတယ္။ ေလာကီထဲမွာ ေနေနၾကတာ ဆို ေတာ့ ေလာ ကီ အာ ရံု ေတြနဲ႔ေတာ့ ကင္းလို႔မရပါဘူး၊ ဒါေပမယ့္ ေမာ္ဒန္ေတြ ၊ ပို႔စ္ေမာ္ဒန္ေတြ၊ မန္ယူေတြ၊ အာစင္ နယ္ေတြ၊ ႏွစ္လံုး သံုးလံုးေတြ၊ ရားထူးဌာနႏၱရေတြ၊ အျပန္အလွန္ တံု႔ျပန္မႈ ေတြ၊ ေအာင္ျမင္ ေက်ာ္ ၾကား မႈေတြေနာက္ တစ္ ေကာက္ေကာက္လိုက္ေနရမႈ ေတြနဲ႔ေတာ့ အရြယ္သံုးပါးလံုးက ိုအခ်ိန္ကုန္ မ သြားသင့္ပါ ဘူး။ ဒါေတြကို သင့္ရဲ႕ ဘ၀အစိတ္အပိုင္းတစ္ခု အေနနဲ႔ပဲ သေဘာထားသင့္ပါတယ္။ ဘ၀ရဲ႕ အဓိက အခန္း က႑ထဲမွာ ရွိမေနသင့္ပါ ဘူး။ ကဲ  စာဖတ္သူ ” ဘယ္အရြယ္မွာ တရားအား ထုတ္ လို႔ အေကာင္းဆံုးလဲလို႔ ” ေမးလာခဲ့ရင္ ပထမအရြယ္ ပါပဲ၊ဘ၀မွာတၾကိမ္သာရတဲ့ ႏုပ်ိဳျခင္းကို ၀ိပႆနာအရာ မွာ ေကာင္းေကာင္း ၾကီးအသံုးခ်ပစ္လိုက္စမ္းပါ…။

ရေ၀ႏြယ္(အင္းမ)

တတိယအရြယ္မေရာက္ခင္ ဆင္ျခင္နိုင္ၾကပါေစ....