'' လသာေသာ ည ''

(၁)
`ေမေမ... သားေသးေပါက္ခ်င္တယ္... လိုက္ပို႕ေပး..`

သံုးႏွစ္သားအရြယ္ ကၽြန္ေတာ္ရယ္ပါ...။ ရန္ကုန္ႏွင့္ေ၀းရာ နယ္ေဒသမွာမို႕ အိမ္သာႏွင့္ အိမ္ဆိုတာ တကြဲတျပားစီ ထားေလ့ရွိသည္။ ဒီေတာ့ ညဘက္ေတြမွာ ကၽြန္ေတာ္တစ္ေယာက္တည္း အိမ္သာမသြား၀ံ့ပါ..။ ဒါေၾကာင့္ ဧည့္သည္ေတြႏွင့္ စကားေျပာေနသည့္ ေမေမ့လက္ေမာင္းကို ဆြဲေခၚရင္း လိုက္ပို႕ခိုင္းမိသည္။

`ဟာကြာ... ေယာက်္ားတဲ့ကြာ.. အျပင္ေတာင္ တစ္ေယာက္တည္းမသြားရဲဘူး..။ မင္းမွာ ေ×ြးေကာ ပါရဲ႕လား`

အိမ္ေဘးက ဦးေမာင္ပါ..။ ကၽြန္ေတာ့္ကို မထိတထိလွမ္းစေနသည့္ ဦးေမာင္ကို ႏႈတ္ခမ္းမဲ့ျပရင္း ေမေမ့ကို အတင္းဆြဲေခၚလာခဲ့သည္။

ေမေမက ၀န္ထမ္း..။ တာ၀န္က်ရာ ေျပာင္းေရႊ႕ရင္း ဒီရြာေလးကို ေရာက္လာခဲ့သည္။ ရိုးသားသည့္ ရြာသူရြာသား ေတြအလယ္မွာ က်န္းမာေရးဆရာမ တစ္ျဖစ္လဲ ေမေမဟာ ရြာ၏ အားထားရာလည္း ျဖစ္ပါသည္။ အစိုးရက ေပးထားသည့္ ေဆးခန္း၀င္းထဲမွာ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ေနထိုင္ဖို႕ အိမ္ေလးတစ္လံုးလည္း ေပးထားသည္။ ကုန္းမို႕မို႕ေလးမွာ အိမ္ကရွိတာေၾကာင့္ အိမ္သာသြားဖို႕ နည္းနည္းေတာ့ ေအာက္ကို ဆင္းေလွ်ာက္ရသည္။ ေဘးပတ္၀န္းက်င္ကို လွမ္းၾကည့္လိုက္လွ်င္ အုပ္စိုင္းေနသည့္ ေတာအုပ္တို႕က ေမွာင္ေမွာင္မည္းမည္းႏွင့္ ေျခာက္ျခားဖြယ္ရာပင္...။

`ေမေမ.. သားကို ေစာင့္ေနာ္...`

အိမ္သာထဲမွာ အေပါ့သြားရင္း ေနာက္ဆံတင္းကာ ေမေမ့ကို လွမ္းေျပာမိသည္။

`ေအးပါကြယ္... ေမေမရွိတယ္..`

အဲလို အခ်ိန္မွာ ၾကားလိုက္ရတဲ့ ေမေမ့အသံဟာ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ တကယ္အားေဆးတစ္ခြက္ ျဖစ္ပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္အေပ့ါသြားျပီးတဲ့အခါ ေမေမ့ဆီကို ၀ုန္းကနဲ ေျပးသြားမိသည္။ ညဘက္ ေမွာင္ေမွာင္မည္းမည္းဆိုလွ်င္ ဘာကိုေၾကာက္မွန္းမသိ ေၾကာက္ေနမိတတ္သည္။ ပိုဆိုးတာက ေကာင္းကင္မွာ လက ထိန္ထိန္သာေနတာမို႕ ေဘးပတ္၀န္းက်င္က လယ္ကြင္းေတြကအစ အကုန္လံုးကို ၀ိုးတ၀ါး လွမ္းျမင္ေနရသည္။ လယ္ကြက္ထဲက ပံုထားသည့္ စပါးပံုေတြက တခါတခါ မေကာင္းဆိုး၀ါး တစ္ေကာင္ႏွင့္ တူလြန္းလွေနသည္။ ရုတ္တရက္ အိမ္ေဘးနား သစ္ေတာအုပ္ထဲမွ သစ္ပင္ေတြၾကား ပြတ္တိုက္သြားသည့္ အသံမ်ားကို ၾကားလိုက္ရသည္။

`ေဟာ...`

ကၽြန္ေတာ့္ႏႈတ္ခမ္းအ၀ိုင္းသား၊ မ်က္လံုးေလးျပဴးျပီး လွမ္းၾကည့္မိသည္။ ျပီးေတာ့ ေမေမ့လက္ကို တင္းတင္းဆုပ္လို႕..။ ေရွ႕ကို ေျပးထြက္ျပီး ေက်ာကို ေမေမ့ဘက္အပ္ထားမိသည္။ အသံေတြ ရုတ္တရက္ ျငိမ္သက္သြားျပီး.... ေအာ္သံတစ္စံုက ထြက္ေပၚလာေလသည္။ ဇီးကြက္ႏွစ္ေကာင္၏ ေအာ္သံကို ၾကားေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ကိုယ္ေလး တုန္သြားေလသည္။ ျပီးေတာ့ ေမေမ့ကို ထားခဲ့ကာ အိမ္တြင္းသို႕ ဒေရာေသာပါး ၀င္ေျပးသြားမိသည္။ အိမ္ေရွ႕ ဧည့္သည္ေတြစကား၀ိုင္းအထိ ေျပး၀င္သြားခဲ့ျပီး အဘြားေပါင္ေပၚ တက္ထိုင္ေနမိသည္။ ေၾကာက္စိတ္ေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ့္ရင္ေတြ တထိတ္ထိတ္တုန္လို႕........။

ကၽြန္ေတာ္ေၾကာက္ေနတာကို လွမ္းရယ္ရင္း စေနသည့္ ဧည့္သည္ေတြကို လက္သီးရြယ္ျပလိုက္မိသည္။ မွန္ပါသည္..။ ကၽြန္ေတာ္ ဒီရြာေလးမွာ လသာေသာညေတြကို ပိုေၾကာက္မိသည္။ ေႏြရာသီ ပူအိုက္သည့္ အခ်ိန္ေတြမွာ ျပဴတင္းေပါက္ေတြကို ဖြင့္ထားလိုက္တိုင္း ဟိုးအေ၀းကိုပါ လွမ္းျမင္ေနရသည္ကို ဘယ္လိုမွ မခံစားႏိုင္..။ အဲဒီထဲမွာ ဇီးကြက္ေအာ္သံကို ၾကားရလွ်င္ ေနစရာေနရာ ကၽြန္ေတာ့္မွာ မရွိေတာ့ပါ...။

ဒါေၾကာင့္ လသာေသာ ညကို ကၽြန္ေတာ္မႏွစ္ျခိဳက္ခဲ့ပါ..။

(၂)

`ေပါက္စေရ... ေဆာ့မယ္ေဟ့...`

ေပါက္စဆိုတာ ငယ္ငယ္က ရပ္ကြက္ထဲမွာေခၚတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္နာမည္ေပါ့။ အဲတုန္းက ကၽြန္ေတာ္ဆယ္ႏွစ္သားအရြယ္..။ နယ္ျမိဳ႕ေလးေတြ ျဖစ္တဲ့အတြက္ တလင္းျပင္ေတြဟာလည္း က်ယ္ေျပာလွပါသည္။ ဒီေတာ့ လသာတဲ့ညတိုင္းမွာ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ကေလးေတြဟာ တစ္ခုမဟုတ္ တစ္ခုေတာ့ ေဆာ့ၾကစျမဲပါ..။ ေက်ာင္းဖြင့္ရက္ေတြမွာ စာမက်က္ျပီးမခ်င္း မေဆာ့ရေပမယ့္ စေနတနဂၤေႏြမ်ဳိးက် တားမႏိုင္ဆီးမရ ထြက္ေဆာ့ျဖစ္ၾကသည္။

ကၽြန္ေတာ္ေနတဲ့ ေက်ာင္းက ျမိဳ႕ထဲမွာမို႕ ဒီရပ္ကြက္ထဲက ငယ္ေပါင္းေတြနဲ႕ ေက်ာင္းမတူၾကပါ။ ဒါေၾကာင့္ ရပ္ကြက္ထဲမွာ ဒီလို ေဆာ့တဲ့အခ်ိန္ပဲ ေတြ႕ျဖစ္ၾကသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ အမ်ဳိးစံုေဆာ့ၾကပါသည္။ ေန႕လည္ေန႕ခင္းေတြဆို ေသနတ္ပစ္တမ္း၊ တူတူပုန္းတမ္း၊ ၾသဇာေစ့ေတာက္တမ္း စသျဖင့္ ေဆာ့ပါသည္။ အေပါင္းအသင္းက မိန္းကေလးေတြ မ်ားေနပါက အိုးပုတ္ခြက္တမ္းပါ ကစားရေသးသည္။ လသာတဲ့ ညေတြမွာေတာ့ ကၽြတ္ေပါက္တမ္း၊ ထုပ္စည္းတိုးတမ္း ကစားၾကသည္။

အဲဒီထဲမွာ အေဆာ့ျဖစ္ဆံုးက ကၽြတ္ေပါက္တမ္း..။ `ကၽြတ္` ဆိုတာ တင္းနစ္ေဘာလံုးအေဟာင္းကို ဆိုလိုတာပါ။ ဒီလိုေဆာ့တဲ့အခါ အသင္းႏွစ္သင္းရွိရပါသည္။ ဦးဆံုးေဆာ့တဲ့အခါ ေရွာင္ရွီးခုတ္ရပါသည္။ ျပီးေတာ့ အလယ္မွာ ႏုိ႕ဆီဘူးေတြကို တစ္ခုေပၚ တစ္ခုဆင့္ျပီး ေျခာက္ဗူးခုႏွစ္ဗူးေလာက္ ဆင့္ရပါသည္။ ႏိုင္တဲ့အသင္းက ကၽြတ္ကို ကိုင္ျပီး အဲဒီဆင့္ထားတဲ့ ႏို႕ဆီဗူးေတြကို ထိေအာင္ေပါက္ရသည္။ သံုးေခါက္ ေပါက္ခြင့္ရွိသည္။ တစ္ၾကိမ္မွာ ထိလို႕ ဗူးေတြ အကုန္လံုးျပိဳက်သြားရင္ ေျပးရပါေတာ့သည္။ ရႈံးတဲ့အသင္းက ကၽြတ္ကို ကိုင္ျပီး ႏိုင္တဲ့အသင္းထဲက လူေတြကို ထိေအာင္လိုက္ေပါက္ရပါသည္။ အားလံုးကို ထိေအာင္ေပါက္ျပီးပါက ႏိုင္ျပီျဖစ္သည္။

ဒီေတာ့ အေျပးသန္တဲ့သူေတြကို ထိေအာင္ေပါက္ဖို႕ မလြယ္သလို ထိရဲ႕နဲ႕ မထိဘူးဟု ဘူးခံအျငင္းသန္သူေတြလည္း မနည္း..။ ျပီးေတာ့ အားေကာင္းေမာင္းသန္သူေတြက မညွာမတာ ေပါက္တတ္တာမို႕ ေက်ာေတြေအာင့္၊ အသားေတြ နာရသူေတြလည္း မနည္း။ ဒီေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႕ရဲ႕ ေဆာ့ပြဲေလးဟာ အျမဲတမ္း ဆူညံပြက္ေလာ ရို္က္ေနတတ္ပါသည္။

အခုလည္း သူငယ္ခ်င္းေတြ လာေခၚတာမို႕ စေနေန႕လည္း ျဖစ္တာမို႕ လကလည္း သာေနတာမို႕ ကၽြန္ေတာ္ခ်က္ခ်င္းပဲ လိုက္ပါသြားခဲ့သည္။ ထံုးစံအတိုင္း ကၽြတ္ေပါက္တမ္း..။ ေဆာ့ရင္းေဆာ့ရင္း ေခၽြးေတြလည္း ရႊဲ၊ ျငင္းၾကခုန္ၾကနဲ႕ ေပ်ာ္စရာ အရမ္းေကာင္းတာမို႕ အခ်ိန္ကိုလည္း မၾကည့္မိ..။

`သားငယ္ေရ....`

အေ၀းက ေအာ္သံကိုၾကားေတာ့ သူငယ္ခ်င္းေတြက `မင္းအေမထင္တယ္..` ဟုေျပာၾကသည္။ ရင္ထဲ ထိတ္ကနဲ ျဖစ္သြားသည္။ နာရီကို ၾကည့္မိေတာ့ ဆယ္နာရီခြဲျပီ..။ တုန္တုန္ရီရီျဖင့္ အားလံုးကို ေကာင္းေကာင္းႏႈတ္မဆက္ႏိုင္ပဲ ကမန္းကတန္း ေျပးသြားမိသည္။

`ဟမ္.. ဘယ္အခ်ိန္ရွိျပီလဲ..။ ေဆာ့ဆိုလည္း အခ်ိန္နဲ႕ အခါနဲ႕ ေဆာ့ပါလား..။ အခု လူအိပ္ခ်ိန္ေတာင္ ေရာက္ေနျပီ။ အေဆာ့က မက္တုန္း..။ နင့္ကို ငါၾကည့္မရတာၾကာျပီေနာ္.. စာေမးပြဲ အမွတ္ေတြကလည္း ေကာင္းေအာင္ေျဖတာမဟုတ္.. ကဲဟာ.. ကဲဟာ`

ေျပာရင္းဆိုရင္း ေျခသလံုးေတြမွာ ၾကိမ္တုတ္ရာက တျဖန္းျဖန္း က်ေရာက္လာေလသည္။ နာက်င္တာေရာ၊ ေမေမ့ကို ေၾကာက္တာရယ္ပါ ေပါင္းျပီး ေအာ္ဟစ္ငိုယိုမိသည္။ အျပင္မွာကေတာ့ လက ထိိန္ထိန္ကို သာလို႕...။

ထို႕ေၾကာင့္ လသာတဲ့့ညေတြကို မုန္းပါသည္.။

(၃)


ထိုသို႕ မုန္းခဲ့သည့္ လသာေသာ ညေတြကို ခ်စ္တတ္ဖို႕ ကၽြန္ေတာ္ၾကိဳးစားခဲ့ဖူးပါသည္။ အဲဒီတုနး္က ကၽြန္ေတာ္ ရွစ္တန္းေက်ာင္းသားဘ၀မွာေပါ့....။

`သားတို႕သမီးတို႕ေရ။ ျမတ္ပန္းခိုင္တဲ့..။ ဒီအတန္းကို အခုမွေျပာင္းလာတဲ့ ေက်ာင္းသူသစ္..။ သူငယ္ခ်င္းအသစ္ကို ဂရုစိုက္ၾကေနာ္...`

ျဖဴစင္၀င္းလဲ့ေနတဲ့ ပါးႏုႏုေလးေတြကို ကၽြန္ေတာ္ေငးၾကည့္ေနမိသည္။ ပန္းႏုေရာင္ႏႈတ္ခမ္း ဖူးဖူးေလးႏွင့္ ဆံပင္တိုတို ဆံကုပ္ေလးႏွင့္.. သိပ္ကို လွပတဲ့ နတ္သမီးေလးလိုပါပဲ..။ တဒိတ္ဒိတ္ခုန္သြားမိသည့္ ကၽြန္ေတာ့္ရင္အစံုကို ကၽြန္ေတာ္ရွက္ရြံ႕စြာ ဖံုးထားလိုက္မိသည္။ ဒါေပမယ့္.. တကယ္၀န္ခံမိပါသည္.. သူေလး သိပ္လွသည္....။

`လူသတင္း လူခ်င္းေဆာင္` တဲ့လား..။ သိပ္လွတဲ့သူမ ကၽြန္ေတာ္တို႕အခန္းထဲမွာ ရွိေနတာကို သိေတာ့ အခန္းေရွ႕မွာ ေယာင္ခ်ာေယာင္ခ်ာႏွင့္ လာေငးသူေတြ ဒုနဲ႕ေဒးၾကားမွာ ကၽြန္ေတာ့္ရင္ေတြ မခ်ိတင္ကဲျဖစ္ရသည္။ သူ႕ကို လာ၀ိုင္းငမ္းေနသည့္ သေကာင့္သားေတြကို ၾကည့္ရင္း စိုးရိမ္မႈေတြ သူမမ်က္၀န္းမွာ ထင္းထင္းျမင္လိုက္ရေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တကယ္ကို သနားမိသည္။

`သား.. သီဟ..။ သမီးေလး ျမတ္ပန္းက အိမ္က လာၾကိဳမွာ ေနာက္က်လို႕တဲ့..။ အဲဒါ သားက အတန္းေခါင္းေဆာင္ဆိုေတာ့ သမီးေလးကို အိမ္က လာမၾကိဳမခ်င္း အေဖာ္လုပ္ေပး..။ ဒီအခန္းထဲမွာပဲ ေစာင့္မေနနဲ႕.. ဆရာမတို႕ နားေနေဆာင္နားမွာ လိုက္ေစာင့္ေပးလိုက္... `

အတန္းပိုင္ဆရာမရဲ႕ တာ၀န္ေပးမႈနဲ႕ သူမရဲ႕ ခပ္ေႏြးေႏြးအျပံဳးတစ္ခ်က္ကို ရလိုက္ခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ္တကယ္ပဲ ထိတ္ကနဲ ၀မ္းသာသြားသည္။

`ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ေနာ္.. ` ဆိုတဲ့ ႏူးညံ့တဲ့ စကားလံုးေတြ ရင္ထဲကို ေႏြးေထြးစြာ စီး၀င္ျပီးသြားတဲ့ေနာက္... ဘာျပန္ေျပာရမည္မသိပဲ ကၽြန္ေတာ္ ျပန္ပဲ ျပံဳးျပလိုက္မိသည္။ ရင္ထဲမွာေတာ့ ေက်ာင္းဆင္းမည့္အခ်ိန္ကို ရင္ခုန္စြာ ေစာင့္ေနမိသည္.။

ေက်ာင္းဆင္းေတာ့ သူမေဘးမွာ အေဖာ္ျပဳေလွ်ာက္လာရင္း...

`ကၽြန္ေတာ့္နာမည္က သန္႕သီဟပါ..။ ျမတ္ပန္းက ေက်ာင္းေျပာင္းလာတာ ေနာက္က်ေတာ့ စာေတြ မမွီတာေတြ၊ လိုခ်င္တာေတြ ေျပာေလ..။ ကၽြန္ေတာ္ကူးေပးမယ္.. `

သူမက ႏူးညံ့စြာျပံဳးရင္း..

`ဟုတ္ကဲ့ပါ.. သီဟ..။ ျမတ္ပန္းလိုခ်င္တဲ့ စာအုပ္ေတြ သီဟဆီက ငွားမယ္ေလ..။ အခု ဒီေန႕ ျမန္မာစာ ငွားလိုက္လို႕ရလားဟင္.. ။ ဟို.. သီဟ စာက်က္မယ္ဆိုရင္လည္း ေနာက္ေန႕မွ ယူမယ္ေလ..`

`ဟာ.. ရပါတယ္..။ ယူသြားပါ..။ ကၽြန္ေတာ္ ဒီေန႕ည တျခားစာေတြ က်က္ထားလို႕ရပါတယ္..။ ဒါနဲ႕ ျမတ္ပနး္ ေဖေဖက ၀န္ထမ္းလား..။ ဒီအခ်ိန္ၾကီး ေက်ာင္းေျပာင္းရတာဆိုေတာ့...`

`အင္း.. ဟုတ္တယ္..။ ေဖေဖက ဗ်ဴဟာမွဴးပါ..။ အရင္ကေတာ့ ျမတ္ပန္း ရန္ကုန္မွာပဲ ေက်ာင္းတက္မယ္လို႕ စဥ္းစားေသးတယ္.။ ေနာက္ေတာ့ မိသားစုလိုက္ မခြဲခ်င္တာရယ္နဲ႕.. ေျပာင္းျဖစ္လာတာ... `

သူမ၏ စကားလံုးေတြဟာ သိပ္ကို ႏူးညံ့လြန္းပါသည္။ ကၽြန္ေတာ့္လြယ္အိတ္ထဲက ျမန္မာစာစာအုပ္ကို ထုတ္ေပးလိုက္မိရင္း ဘာဆက္ေျပာရမလဲ စဥ္းစားမိသည္။ သူမမ်က္ႏွာကို တစ္ခါၾကည့္လိုက္တိုင္း ရင္အစုံက တဒုန္းဒုန္း ခုန္ခုန္သြားတာကို ဘယ္လိုမွ မတားဆီးႏိုင္..။

`သီဟ..။ ဒါက ျမတ္ပန္းရဲ႕ အိမ္ဖုန္း..။ သီဟဖုန္းရွိရင္လည္း ေပးထားေလ..။ ညက် စာကူးရင္း တခ်ဳိ႕နားမလည္တာကို ဖုန္းနဲ႕ ေမးမယ္.. ရလားဟင္`

`ဟာ.. ရတာေပါ့..။ ကၽြန္ေတာ့္အိမ္ဖုန္းေပးထားမယ္..။ ေမးစရာရွိရင္ ဖုန္းသာဆက္လိုက္... အားမနာနဲ႕ေနာ္..`

သူမအိမ္ဖုန္းကို တစ္ခ်က္ၾကည့္ရင္း အလိုလို အလြတ္ရသြားမိသည္။ အဲဒီေန႕က သူမအိမ္က ကားလာၾကိဳေတာ့ လက္ျပႏႈတ္ဆက္သြားတဲ့ သူမကို ကၽြန္ေတာ့္မ်က္လံုးထဲက ထြက္ႏိုင္ေတာ့မွာ မဟုတ္ေတာ့ပါေလ..။

အဲဒီေန႕ညက ကၽြန္ေတာ္ အလိုလိုေပ်ာ္ေနမိသည္။ စာက်က္ရင္း တယ္လီဖုန္းသံမ်ား ျမည္လာမလားဟု အၾကိမ္ၾကိမ္ ေခါင္းေထာင္ၾကည့္မိသည္။ အျပင္ဘက္ကို လွမ္းၾကည့္ေတာ့.. လေရာင္ေတြက လင္းလက္ေနလို႕.. ေၾသာ္.. လျပည့္ေန႕ေလးပဲ..။ ဒါေပမယ့္ ဒီေန႕ လသာတာေလးကို ကၽြန္ေတာ္အလိုလို ခ်စ္ေနမိသည္..။

`ကိုကို... ကိုကိုေရးထားတဲ့ ကဗ်ာစာအုပ္ေလး ခဏငွားေပး`

စာက်က္ေနသည့္ ကိုကို႕နားသြားျပီး ေတာင္းလိုက္မိသည္။ ကၽြန္ေတာ္က ကဗ်ာဥာဏ္မရွိတာမို႕.. ဘယ္လို ခံစားခ်က္ရွိရွိ ဘယ္လိုၾကိဳးစားၾကိဳးစား ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ရယ္လို႕ ဘယ္ေတာ့မွ ျဖစ္မလာပါ..။ ဒါေၾကာင့္ အျမဲတမ္း ကိုကို႕ရဲ႕ ကဗ်ာစာအုပ္ေတြ ခိုးဖတ္ရင္း အငွားခံစားခဲ့ရသည္။ အခုလည္း.. ဒီလို လသာေနတဲ့ အခ်ိန္ေလးမွာ ကိုကို႕ကဗ်ာေတြဖတ္ရင္း.. ျမတ္ပန္းအေၾကာင္းေတြးရင္း... ရင္ေတြ ခုန္ခ်င္ေနမိသည္။

`စာက်က္ျပီးျပီလား..။ ေမေမဆူရင္ ငါနဲ႕မဆိုင္ဘူးေနာ္.။ အဲဒီ ကဗ်ာစာအုပ္ အသိမ္းခံရရင္ မင္းနဲ႕ငါသိမယ္`

ဆူရင္း ေဆာင့္ရင္း လွမ္းေပးေနသည့္ ကိုကို႕ကို စိတ္မဆိုးႏိုင္..။ အိမ္ေရွ႕က ဒန္းေလးေပၚကို စီးရင္း ေကာ္ဖီတစ္ခြက္ကို က်ဳိက္ရင္း ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ကို ဖတ္ရင္း လကေလးကို ေငးေမာၾကည့္ရင္း ရင္ေတြ ခုန္ေနမိသည္..။ ေလာကၾကီးက လွလိုက္တာ... လသာေသာညေတြဟာ ဒီေလာက္ ခ်စ္စရာေကာင္းမွန္း ကၽြန္ေတာ္မသိခဲ့မိတာ.. ႏွေျမာမိသည္..။

`သားငယ္.. ဖုန္းလာတယ္... သားသူငယ္ခ်င္း.. ျမတ္ပန္းတဲ့`

ကၽြန္ေတာ္ထိတ္ကနဲ ၀မ္းသာသြားသည္။ သူမ၏ ခ်ဳိျမိန္ေသာ အသံကို ၾကားခြင့္ရေတာ့မည္။

`ဟဲလို.. သီဟလားဟင္..။ ျမတ္ပန္းေလ.. သီဟကို ေျပာစရာရွိတယ္..။ ေဖေဖကေလ အေရးၾကီးကိစၥနဲ႕ ေရွ႕တန္းထြက္ရေတာ့မယ္..။ တစ္အိမ္လံုးလည္း လိုက္ေျပာင္းရေတာ့မယ္..။ စစခ်င္းေတာ့ ဒီမွာပဲေနခဲ့မလားေပါ့.. ဒါေပမယ့္ ေနခဲ့လည္း မၾကာခင္လိုက္ေျပာငး္ရမွာမလား..။ ဒီေတာ့ ေနသားမက်ေသးခင္ ေဖေဖနဲ႕ အတူတူလိုက္သြားမယ္တဲ့..။ အဲဒါ မနက္ျဖန္ေစာေစာကို ျမတ္ပန္းတို႕ အရင္သြားႏွင့္မယ္..။ ပစၥည္းေတြေတာ့ ေဖေဖ့တပည့္ေတြ ေနာက္ကေန သယ္လာခဲ့ေပးမယ္တဲ့..။ ဒီေန႕ ျမတ္ပန္းကို အားလံုးကူညီေပးတဲ့အတြက္ သီဟကို ေက်းဇူးတင္တယ္ သိလား..။ တစ္ရက္ပဲ ေက်ာင္းတက္လိုက္ရေပမယ့္ အရမ္းခင္ဖို႕ေကာင္းတဲ့ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ရလိုက္တာ ျမတ္ပန္းအရမ္း၀မ္းသာတယ္.. ။ အဲဒါ သီဟစာအုပ္ကို မနက္ျဖန္ ေဖေဖ့တပည့္္နဲ႕ ထည့္ေပးလိုက္မယ္..။ သူလာေပးလိမ့္မယ္ေနာ္... `

ဆက္တိုက္ေျပာခ်သြားသည့္ ျမတ္ပန္းရဲ႕ စကားအဆံုးမွာ ကၽြန္ေတာ္စကားလံုးေတြ မဲ့ေနမိသည္...။ တယ္လီဖုန္း ခြက္ကို ခ်လိုက္ျပီးေပမယ့္ ရင္အစံုက ဘာကိုမွ ခံစားႏိုင္စြမ္းမရွိပဲ.. ဟာေနမိသည္..။ ကိုကို႕ကဗ်ာစာအုပ္ကို ကိုကို႕ဆီ ၀ုန္းကနဲ ပစ္ေပးလိုက္ျပီး အိမ္ေရွ႕ကို ေျပးထြက္လာခဲ့မိသည္။ ေအာ္ဟစ္ဆူပူလိုက္ေသာ ကိုကို႕အသံကိုလည္း မမႈႏိုင္ေတာ့ အိမ္ေရွ႕ဒန္းေလးဆီကို ေျပးလာခဲ့မိသည္..။ အဲဒီေနရာေလးမွာ ကၽြန္ေတာ့္ရင္ခုန္သံကို ျပန္ရွာမိသည္။ ေသာက္လက္စ.. ေကာ္ဖီတစ္ခြက္ကလႊဲလို႕ ဘာဆုိ..ဘာမွမရွိ... အရာရာဟာ.. နတၳိ....။

ေကာင္းကင္ျပင္မွာ လကေလးကေတာ့ အစြမ္းကုန္သာလို႕ေနသည္..။ လမင္းၾကီးက ကၽြန္ေတာ့္ကို ေလွာင္ေျပာင္ေနေလမလား....။

လသာေသာ ညေတြဟာ.. ဒီလိုပဲ မူယာမာယာမ်ားတတ္ေလသလား...။

တကယ္ေတာ့ လသာေသာ ညကို ခ်စ္တတ္ဖို႕ ကၽြန္ေတာ္ၾကိဳးစားခဲ့ေပမယ့္.. အထမေျမာက္ခဲ့ပါေလ...။

ထို႕ေၾကာင့္.. လသာေသာ ညကို ကၽြန္ေတာ္တကယ္ ေၾကာက္ရြံ႕ေနမိပါသည္။


(၄)

ပုဆိုးေလးကို ျပင္၀တ္လိုက္မိျပီး စလြယ္ေလးကို ေသေသခ်ာခ်ာ ျပန္ပတ္မိသည္။ ေမွာင္ရီ၀ိုးတ၀ါး ညေနခင္းခ်ိန္ ေရႊတိဂံုဘုရားက အလြန္ကို သပၸါယ္လြန္းလွသည္။ ဘုရားဖူးသူ၊ ေရကပ္သူ၊ ပန္းကပ္သူမ်ားျဖင့္ စည္ကားေနသည္ကို ၾကည့္မိရင္း ျမန္မာလူမ်ဳိးတို႕ရဲ႕ ဘာသာတရားကိုင္းရႈိင္းမႈကို ေလးစားမိသည္။

ဒီေန႕ စေနေန႕...။

စေနေန႕တိုင္းမွာ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ေရႊတိဂံုဘုရားမွာ တံျမက္လွည္းေနက်ျဖစ္သည္။ `ကလ်ာဏပါရမီ` အသင္းသူ၊ အသင္းသားမ်ားေပါင္းျပီး ရင္ျပင္ေတာ္၊ မုခ္သံုးမုခ္ႏွင့္ မဟာ၀ိဇယေစတီေတာ္ပါမက်န္ တံျမက္လွည္းကုသိုလ္ ယူေလ့ရွိၾကသည္။

`ဟို.. ဒါ တံျမက္လွည္းအသင္းလားမသိဘူးေနာ္..။ ကၽြန္မတို႕ တံျမက္လွည္းခ်င္လို႕..။ ဘယ္လို စာရင္းေပးရမလဲ ေျပာျပေပးပါလားဟင္..`

ႏူးညံ့ခ်ဳိျမိန္ေနတဲ့ အသံေလးတစ္သံကို ၾကားရေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ထိတ္ကနဲ လွည့္ၾကည့္မိလိုက္သည္။ ဒီပါးမို႕မို႕ေလးေတြ... ဒီအသံေလးေတြ.. ေနာက္ ဒီမ်က္၀န္းေတြ...။ သူမကို ကၽြန္ေတာ္ေငးစိုက္ၾကည့္ေနမိသည္။

`ျမတ္ပန္း.... `

ကၽြန္ေတာ့္ႏႈတ္ခမ္းမွ တီးတိုးထြက္လာတဲ့ အသံေၾကာင့္ သူမအံ့ၾသသြားသည္ထင္သည္..။ ျပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ကို စူးစူးစိုက္စိုက္ၾကည့္ရင္း... သူမမ်က္လံုးေတြ အေရာင္လက္လာခဲ့သည္..။ ျပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ႏွစ္ေယာက္ ႏွစ္ျခိဳက္သေဘာက်စြာ ရယ္ေမာလိုက္မိၾကသည္...။

သူမက အခုေတာ့ ေဆးေက်ာင္းသူၾကီးျဖစ္လို႕...။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ YUFL ျပီးလို႕ ႏိုင္ငံျခားထြက္ဖို႕ လံုးပန္းေနသူ...။ ငယ္ငယ္က အေၾကာငး္ေတြ၊ သူမေျပာင္းေရႊ႕ခဲ့ရသည့္ ေဒသအေၾကာင္းေတြ.. အျပန္ျပန္ေျပာျပရင္း ကၽြန္ေတာ္တို႕ တံျမက္လွည္းကုသိုလ္ ယူခဲ့ၾကသည္..။ သူမႏွင့္ ေဘးခ်င္းယွဥ္လ်က္ သူမမ်က္ႏွာကို ခိုးခိုးၾကည့္ရင္း ကၽြန္ေတာ့္ရင္ခုန္သံေတြ တိုးလို႕ ျမန္လာခဲ့ရသည္..။

မွတ္မွတ္ရရ အဲဒီေန႕ညက... လျပည့္ေက်ာ္တစ္ရက္ေန႕....။ ထြန္းလင္းေတာက္ပေနသည့္ လေရာင္ေအာက္မွာ သူမႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္ ေပ်ာ္ရႊင္စြာ ရယ္ေမာခဲ့ၾကပါသည္။

သူမကို သိပ္ခ်စ္မိတဲ့ အေၾကာင္းေတြ ကၽြန္ေတာ္ ဒိုင္ယာရီထဲမွာ အျမဲေရးျဖစ္ခဲ့သည္...။ သူမႏွင့္ ျပန္ဆံုခဲ့ရသည့္ လသာသာညေတြမွာ လမင္းကို ေငးၾကည့္လို႕ သူမကို ကၽြန္ေတာ္လြမ္းတတ္လာခဲ့သည္..။

ျပီးေတာ့ စာေတြနဲ႕ ပိေနတဲ့ သူမရဲ႕ အားလပ္ရပ္ေတြကို ေစာင့္ေမွ်ာ္တတ္လာခဲ့သည္...။ အျမဲတမ္း ေတြ႕ခ်င္ျမင္ခ်င္လြန္းလွေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ့္ေၾကာင့္ သူမကို စာက်က္ပ်က္မွာကို မလိုလားခဲ့တာမို႕... အားလပ္ရက္ေတြကိုသာ စိတ္ရွည္စြာ ေစာင့္စားတတ္လာခဲ့သည္...။

အဲဒီေန႕... သူမကို ခ်စ္တယ္လို႕.. ဖြင့္ေျပာမယ့္ေန႕.....။

`ဒီေန႕ ျမတ္ပန္းမအားဘူး.. သီဟရဲ႕..။ စာက်က္ရမယ္ေလ..။ မနက္ျဖန္ စာေမးပြဲရွိတယ္... `

မၾကာခင္မွာ ႏိုင္ငံျခားထြက္ရေတာ့မည့္ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ အခ်ိန္ေလးေတာ့ နည္းနည္းေပးပါလား ျမတ္ပန္းရယ္ လို႕ စိတ္ထဲက တီးတိုးေျပာလိုက္မိေပမယ့္... ခ်စ္သူကို ညွာတာစြာ... အသံတိတ္ေနခဲ့မိသည္..။ သူမကို ေျပာျဖစ္မယ့္ အခ်စ္စကားေတြကို ရင္မွာ ျမိဳသိပ္ရင္း... အဲဒီေန႕ည ဘုရားေပၚ တစ္ေယာက္တည္း တက္လာမိသည္....။

မွတ္မွတ္ရရ အဲဒီေန႕ဘုရားမွာ လူေတြအေတာ္ စည္ကားေနပါသည္..။ စေနတန္ေဆာင္းရဲ႕ ေလွကားထစ္ေလးမွာ တစ္ေယာက္တည္းထိုင္ရင္း သြားလာေနသည့္ လူေတြကို အမႈမဲ့ ေငးေနမိသည္...။ ေအးခ်မ္းေနသည့္ ညခင္းေလးမွာ တခါတခါ ထြက္ေပၚလာသည့္ ေခါင္းေလာင္းသံတို႕က ကၽြန္ေတာ့္ရင္ကို ေအးမွ်မႈ မေပးႏိုင္ခဲ့ပါ..။ ေစတီေတာ္ကို ရိုေသစြာ ရွိခိုးေနသည့္ လူေတြကို ေငးမိရင္း မ်က္လံုးအစံုတို႕က တစ္ေနရာမွာ ရပ္တန္႕သြားခဲ့သည္...။

အရင္းႏွီးဆံုး ပံုရိပ္တစ္ခု...။ ေဘးနားမွာ ပုရိသေယာက်ာ္းသားတစ္ဦးႏွင့္...။ ျပီးေတာ့ ဘုရားပန္း အတူတူကပ္လို႕...။ တဆစ္ဆစ္နာက်င္လာသည့္ ရင္ကို ထိန္းလိုက္ရင္း မိုးသားေပၚ ေမာ့ၾကည့္လိုက္မိသည္...။ လ၀န္းက ထိန္ထိန္သာလို႕ပါလား....။ နာက်င္စြာ မ်က္လံုးကို မွိတ္လိုက္ေတာ့... ၀ဲေနတဲ့မ်က္ရည္ေတြ မ်က္လံုးမွာ ျပည့္လွ်ံသြားခဲ့သည္..။

အဲဒီေန႕က ဘုရားေပၚကေန နာက်င္စြာ ကၽြန္ေတာ္ဆင္းလာခဲ့မိသည္..။ ဘာကိုမွ မေတြးႏိုင္ေတာ့ပဲ ကားတစ္စီးႏွင့္ ေရာက္ရာေပါက္ရာ ေမာင္းထြက္ခဲ့မိသည္...။ ရူးမတတ္နာက်င္စြာ ခံစားေနရသူအေပၚမွာ လမင္းကေတာ့ အလင္းေရာင္ေလးေပးလို႕.... လ်စ္လ်ဴရႈရက္ေနသည္...။


အဲဒီေန႕ညက... ကၽြန္ေတာ့္ဒိုင္ယာရီေလးကို သူမအိမ္သို႕ ပို႕ေပးခဲ့သည္...။ သူမက္ုိ ၾကည့္ႏိုင္စြမ္းမရွိေတာ့တာမို႕.. တံခါး၀မွာ ခ်ိတ္ေပးခဲ့ျပီ... သူမကို ကၽြန္ေတာ္ေက်ာခိုင္းခဲ့သည္...။ ဘယ္ေတာ့မွ ျပန္မေတြ႕ႏိုင္ေတာ့မည့္ အရပ္ဆီသို႕ေပါ့....။

(၅)

ဟီသရိုးေလဆိပ္ၾကီးက သိပ္ကို ျပားပန္းခပ္ ရႈပ္ေထြးေန၏...။ ဘာ့အတြက္ေၾကာင့္ လူေတြဒီေလာက္ မ်ားေနမွန္း ကၽြန္ေတာ္နားမလည္..။ ကၽြန္ေတာ္သည္လည္း ခရီးသည္တစ္ေယာက္ပင္ မဟုတ္ပါလား..။

ဒီႏိုင္ငံၾကီးမွာ ဆယ္ႏွစ္ၾကာ ကၽြန္ေတာ္ေနထိုင္ခဲ့ျပီ..။ ထိုက္သင့္သည့္ ဘြဲ႕..။ ထုိက္သင့္သည့္ လူေနမႈဘ၀တစ္ခုကို ကၽြန္ေတာ္ရခဲ့ျပီးျပီ...။ ဒီႏွစ္ေတြအတြင္း အမိတိုင္းျပည္ကို တစ္ခါမွ မျပန္ျဖစ္ပဲ... ေက်ာင္းထဲ၊ အလုပ္ထဲပဲ စိတ္ကို ႏွစ္ခဲ့မိသည့္.. ကၽြန္ေတာ္...။ အခုေတာ့ ဒီတိုင္းျပည္ကို စြန္႕ခြာလို႕... ျမန္မာျပည္ကို အျပီးျပန္ဖို႕ ဆံုးျဖတ္လိုက္မိသည္။

လူ၀င္မႈေကာင္တာကို ျဖတ္ျပီးတာႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္ထိုင္းကို ထြက္ခြာမည့္ ေလယာဥ္ဂိတ္နံပါတ္ကို ရွာေဖြမိသည္။ ဆယ္ႏွစ္တာ စုေဆာင္းခဲ့သည္မို႕ ကၽြန္ေတာ့္လက္ထဲမွာ ပစၥည္းေတြက ပရပြ...။ လက္ထဲက ပတ္စ္ပို႕ကို ကိုင္ရင္း၊ Boarding Pass ကိုၾကည့္ရင္း အထုတ္ကို ဆြဲရင္း... တြန္းလွည္းတစ္ခုကို လိုက္ရွာမိသည္..။ အေရးထဲ.. ဂိတ္နံပါတ္ကို မမွတ္မိႏိုင္ပဲ ခဏခဏ Boarding Pass ကိုျပန္ၾကည့္ေနရတာမို႕ ကိုယ့္ကိုယ္ကို စိတ္ညစ္မိသည္..။

`၀ုန္း...`

လက္တြန္းလွည္းကို ရဖို႕ လမ္းအခ်ဳိးတစ္ခုကို အေကြ႕.. တစံုတရာႏွင့္ တိုက္မိသြားခဲ့သည္..။ ကၽြန္ေတာ့္လက္ထဲက အထုတ္ေတြ လႊတ္က်သြားသလို တစ္ဖက္က အထုတ္ေတြလည္း လႊတ္က်သြားပံုရသည္။

`Oh,, I'm so sorry,,, `

ေတာငး္ပန္စကားဆိုရင္း အထုတ္ေတြ ေကာက္ေပးလိုက္မိသည္။
ျပီးေတာ့ ေမာ့ၾကည့္လိုက္မိေတာ့....

`ဘုရားေရ.... `

သူမကို တအံ့တၾသေငးၾကည့္ေနသလို သူမကလည္း ကၽြန္ေတာ့္ကို စူးစိုက္ေငးေမာေနေလသည္...။

အဲဒီေန႕က သူမေရာ၊ ကၽြန္ေတာ္ပါ ေလယာဥ္တစ္စီးတည္း စီးျဖစ္ခဲ့သည္..။ ယူေကမွာ ဘြဲ႕လြန္ဆက္တက္ခဲ့တဲ့ သူမႏွင့္ တစ္ႏိုင္ငံတည္းေနခဲ့ရလိမ့္မယ္မွန္း ကၽြန္ေတာ္ေယာင္လို႕ေတာင္ မေတြးမိခဲ့ပါ..။ ေလယာဥ္ေပၚမွာ သူမ ကၽြန္ေတာ့္ကို စကားသိပ္မေျပာခဲ့ပါ..။ ဒါေပမယ့္... သူမေျပာခဲ့တဲ့ တစ္ခြန္းတည္းေသာ စကားလံုးေအာက္မွာ ကၽြန္ေတာ္ျငိမ္သက္သြားခဲ့သည္..။

`အျမင္တစ္ခုနဲ႕ ေကာက္ခ်က္ခ်ဆံုးျဖတ္တတ္တဲ့.. ေယာက်္ားမ်ဳိးကို ကၽြန္မ မေလးစားဘူး.. ကိုသီဟ`

ရန္ကုန္ေလဆိပ္ကအထြက္မွာ... သူမ ကၽြန္ေတာ့္လက္ထဲကို စာအုပ္ေလးတစ္အုပ္ ထည့္ေပးလိုက္သည္။ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ ဒိုင္ယာရီစာအုပ္ေလး...။ သစ္လြင္ေနဆဲ စာအုပ္ေလးရဲ႕ ေနာက္ေက်ာမွာ ညီညီညာညာေလး ေရးထားသည့္ သူမလက္ေရး....

`အဲဒီေန႕က ရန္ကုန္အလည္လာတဲ့ အစ္ကို၀မ္းကြဲနဲ႕... စာေမးပြဲမေျဖခင္ စိတ္ေအးခ်မ္းေအာင္ ဘုရားသြားမိတာ... အျပစ္မ်ားျဖစ္သြားလားကြယ္... `

အဲဒီေန႕ညက ကၽြန္ေတာ္သူမ အိမ္ေရွ႕မွာ သြားထိုင္မိသည္..။ မတီးတာၾကာခဲ့သည့္ ဂစ္တာေလးကို တီးရင္း.. သီခ်င္းေလးကို ဆိုရင္း.. သူမမ်က္ႏွာေလးကို ေစာင့္စားေနမိသည္...။

အဲဒီေန႕ညက လမင္းကလည္း ထိန္ထိန္ကိုသာလို႕...။

လေရာင္ေအာက္မွာ.... `ငါမွားတာရွိရင္ ေတာင္းပန္ပါတယ္..... ` ဆိုတဲ့ ေအာင္လသီခ်င္းကို ခပ္တိုးတိုးေလး ညည္းလို႕ေပါ့...။

(၆)

ကၽြန္ေတာ္ ေနမထိထိုင္မသာ ျဖစ္ေနမိသည္...။ အခန္းေရွ႕မွာ လူးလာေခါက္တံု႕ေခါက္ျပန္ လမ္းေလွ်ာက္ေနရင္း ပါးစပ္မွ တတြတ္တြတ္ ဆုေတာင္းေနမိသည္...။

`ကိုသန္႕သီဟ.... သတင္းေကာင္းေလးပါရွင္...။ ဂုဏ္ယူပါတယ္... အခုေတာ့ သားအေဖျဖစ္ျပီေပါ့..။ တေအာင့္ေနရင္ အခန္းထဲ၀င္ၾကည့္ႏိုင္ပါတယ္.. `

နပ္စ္မေလးရဲ႕ စကားသံအဆံုးမွာ ကၽြန္ေတာ္ေပ်ာ္လြန္းလို႕ ထခုန္လိုက္မိသည္...။ ကၽြန္ေတာ့္ေသြး၊ ကၽြန္ေတာ့္သား..၊ ကၽြန္ေတာ့္မ်ဳိးဆက္.....။ ၀တ္ရံုကို ၀တ္ျပီး ေမြးခန္းထဲသို႕ ကၽြန္ေတာ္၀င္သြားလိုက္မိသည္။ ျမတ္ပန္းရဲ႕ မ်က္ႏွာေလးက ေဖ်ာ့ေတာ့လို႕.. ႏြမ္းခ်ိေနသည္..။ ခ်စ္သူလက္ကို တင္းတင္းဆုပ္ကိုင္ထားရင္း အားေပးႏွစ္သိမ့္မိသည္..။ ကၽြန္ေတာ့္မ်က္ႏွာကို ၾကည့္ျပီး ႏြမ္းလ်လ် အျပံဳးတစ္ခ်က္ကို ျပံဳးျပေနတဲ့ ခ်စ္သူရဲ႕ နဖူးျပင္ေလးကို ခပ္ဖြဖြ နမ္းလိုက္မိသည္..။

ျပီးေတာ့.. ေဘးနားမွာ နီတာရဲေလး...။ မ်က္လံုးအစံုကို တင္းတင္းပိတ္ထားလို႕... အိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့ နီတာရဲေလး..။ အႏွီးထုပ္ထဲမွာ... ခ်စ္ဖို႕သိပ္ေကာင္းတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္သားေလး..။

ခပ္ဖြဖြေလးပဲ သားေလးကို ခ်ီလိုက္မိသည္..။ မထိရက္မတို႕ရက္စရာ သားေလးကို တစိမ့္စိမ့္ၾကည့္ရင္း ေမတၱာေတြ တစိမ့္စိမ့္တိုးေနမိသည္..။ ျပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္မ်က္လံုးအစံုက နံရံေပၚက ျပကၡဒိန္ဆီသို႕...။ ေၾသာ္.. ဒီေန႕ လျပည့္ေန႕ျဖစ္ေနပါလား.... ။

ကၽြန္ေတာ္ အခန္းအျပင္သို႕ ေျပးထြက္ခဲ့မိသည္..။ ၀ရန္တာေပၚမွေနရင္း ေကာင္းကင္ျပင္သို႕ ေမာ့ၾကည့္လိုက္မိသည္။ ထိန္ထိန္သာေနတဲ့ လမင္းၾကီးကို ၾကည့္ရင္း ကၽြန္ေတာ္ထေအာ္လိုက္မိသည္....

`လမင္းၾကီးေရ... ခင္ဗ်ားကို ကၽြန္ေတာ္အရမ္းခ်စ္သြားျပီဗ်ာ...... `

နိဂံုး

သုညေအာက္ေရာက္ေနသည့္ အေအးဒဏ္ကို ခံႏိုင္ဖို႕ အပူေပးစက္ကို အရွိန္ထပ္ျမွင့္လိုက္သည္..။ တပြက္ပြက္ ဆူေနသည့္ ေရေႏြးအိုးကို ခလုတ္ပိတ္ရင္း ေကာ္ဖီႏွစ္ခြက္ေဖ်ာ္လိုက္မိသည္...။ စားပြဲေပၚမွာ ေကာ္ဖီႏွစ္ခြက္ တင္ထားလိုက္ျပီး မွန္တံခါးမွ ကန္႕လန္႕ကာကို ဆြဲအပိတ္... အလင္းေရာင္ေတြ ျဖာထြက္ေနသည့္ အျပင္ဘက္ျမင္ကြင္းကို သတိျပဳလိုက္မိသည္။

ေၾသာ္.. လသာေနပါလား....။

ခ်စ္သူက အိပ္ေပ်ာ္ေနသည့္ သားေလးကို တိတ္တိတ္ကေလး ထားခဲ့ကာ အခန္းထဲမွ ထြက္လာခဲ့သည္...။

မွန္ျပဴတင္းေလးမွတဆင့္ လသာေသာ ညေလးကို ခ်စ္သူႏွစ္ေယာက္ ေငးၾကည့္ေနမိသည္..။ ေကာ္ဖီခြက္ေလး တစ္ခြက္စီႏွင့္ေပါ့...။

လမင္းကိုေငးၾကည့္ရင္း... ကၽြန္ေတာ္ဘယ္ေတာ့မွ လသာညေတြကို မုန္းတီးေတာ့မည္မဟုတ္ဟု... တီးတိုး ရြတ္ဆိုလိုက္မိပါသည္။

၀တၳဳ - ေန၀သန္